Sucha Beskidzka szlaki.
Mało kto wie, że Suchą Beskidzką z Zawoją łączy jeden z najstarszych, polskich szlaków wyznaczonych w Beskidach Zachodnich. Rozpoczyna(ł) się on na dworcu w Suchej, a kończy w centrum Zawoi. Był to dosyć ważny szlak łączący stację kolejową z ówcześnie rozwijającą się wsią letniskową. Zapraszam was do poznania tej trasy..
W tym wpisie dowiesz się:
– jaka jest historia znakarza tego szlaku
– jak on przebiega
– co możesz zobaczyć na trasie
Trasa: Sucha Beskidzka – osiedle i przełęcz Przysłop – Zawoja Centrum
Sucha Beskidzka Zawoja – YouTube
Oglądnij filmik i potem poczytaj o tym szlaku..
Parametry trasy:
– długość: ok. 11,5 km
– czas przejścia w sezonie letnim (bez przerw): ok. 4 godz.
– kolory szlaków PTTK: czerwony
– najwyżej położony punkt: stoki szczytu Magurki, ok. 767 m n.p.m.
– trudność: średnia
Krótka historia znakarza tego szlaku..
Historia tej trasy nieodłącznie wiąże się z postacią Hugona Zapałowicza (1852-1917). Tutaj mówi się, że to ojciec turystyki babiogórskiej. A kim on był? No cóż, już od dziecka uwielbiał wędrówki górskie. Mieszkał z rodzicami w Przemyślu, ale już w czasach gimnazjalnych zdobył Babią Górę oraz wędrował po Tatrach. Jego matka pochodziła ze Słowenii, zatem wakacje bardzo często tam spędzał.
Chciał studiować botanikę, jednak rodzice namówili go na prawo. Łączył on zatem wojskową karierę prawniczą z pasją do roślin. Szczególnie upodobał sobie prowadzenie badań w rejonie Babiej Góry, po której wędrował z ówcześnie znanym lokalnym przewodnikiem – Wawrzyńcem Szkolnikiem. Później przyszedł czas na badania roślinności w Beskidach Wschodnich, Alpach. Ważnym epizodem jest też podróż dookoła świata.
W 1903 r. po przejściu na wojskową emeryturę przeniósł się do Krakowa, a dwa lata później do Zawoi. Znany był z działalności społecznej; był członkiem Towarzystwa Tatrzańskiego (założył jego oddział w Makowie). W roku 1906 wyznakował wspomniany wcześniej szlak z Suchej do Zawoi oraz kilka innych szlaków w Masywie Babiej Góry. Był też inicjatorem budowy polskiego schroniska w tym terenie. Myślę, że mogę te inicjatywy dołączyć do innych wydarzeń, znanych jako „wojna na pędzle”. O tej wojnie przygotuję osobny post.
To tylko krótki zarys życia tego człowieka, który wiele zrobił dla Beskidów i nie tylko. Spróbujmy zatem ruszyć w drogę, jego śladami..
Szlak Sucha Beskidzka w stronę Babiej Góry – ruszamy
Nasz szlak rozpoczyna się obok stacji kolejowej w Suchej. Na początku wiedzie on ul. Spółdzielców, zatem przejdźmy na drugą stronę głównej drogi i wejdźmy w tę ulicę. Zobacz zdjęcia poniżej..
Obok hotelu Monttis** szlak wiedzie po łuku drogi, aby za niedługo skręcić w prawo, w górę. Po ok. 500 m nasza trasa skręca w lewo; opuszczamy asfalt i idziemy ok. 15 m. drogą utwardzoną betonowymi płytami. Skręcamy w prawo i zaczynamy się powoli piąć w górę po stokach góry zwanej tutaj Cholerne.
Chwilę później docieramy do cmentarza cholerycznego. Mniej więcej w połowie XIX w. Suchą nawiedziła epidemia dwóch chorób: cholery i tyfusu. Epidemia pochłonęła życie ponad 1000 mieszkańców. Ciała ich chowano właśnie na stoku tej góry, którą Suszanie nazywają „Cholerne”. Zobacz kilka zdjęć z tego miejsca..
Cieszę się że dotarłeś do tej części wpisu. Mam nadzieję że zainspirowałem cię do zobaczenia tych miejsc. Dziękuję ci za wirtualną kawę, która pomoże mi w utrzymaniu i rozwoju bloga..
Teraz czeka nas przez kilka minut wędrówka stromo pod górę. Ale jeśli mamy dobrą pogodę, to wzniesienie Cholernego wynagrodzi nam to ładną panoramą na miasto i okoliczne szczyty: Jasień i Lipska Góra leżące w obrębie Pasma Żurawnicy, czy też Mioduszynę – będącą już po drugiej stronie rzeki Skawy, a zaliczaną do Pasma Koskowej Góry. Zobacz te widoki poniżej..
Ruszamy dalej, prosto za szlakiem, który wiedzie polną ścieżką. Za chwilkę docieramy do utwardzonej drogi, którą przecinamy – idziemy za szlakiem czerwonym prosto w drogę leśną.
Podejście będzie dosyć strome, możemy odczuć zmęczenie. Przez las docieramy do domostw wysoko położonego osiedla Podksięże. Wchodzimy na drogą asfaltową i pniemy się stromo pod górę. Gdy kończy się droga asfaltowa, dostrzeżemy kapliczkę; idziemy w jej kierunku.
W miarę wędrówki trasa staje się coraz łagodniejsza, a droga utwardza się betonowymi płytami. Po drodze mijamy mały, prywatny teren rekreacyjno-wypoczynkowy, w tym mini-wyciąg.
Gdy dotrzemy do kolejnych domów i drogi asfaltowej, skręcamy na niej w lewo, a następnie po ok. 100 m. w prawo, w drogę gruntową. Teraz przez ok. 1,5 km pójdziemy łagodną drogą graniczną między lasem, a często przylegającymi do niego łąkami. Wędrując przy dobrej pogodzie co jakiś czas dostrzeżemy w oddali szczyty Pasma Koskowej Góry, a nawet Lubonia Wielkiego w Beskidzie Wyspowym.
Docieramy do skrzyżowania szlaków. W lewo zaczyna się szlak niebieski do Makowa Podhalańskiego, natomiast nasz czerwony szlak wiedzie w stronę przeł. Przysłop, do której mamy ok. 45 min. Jest to też miejsce, w którym możemy odpocząć. W pobliżu skrzyżowania szlaków znajdują się drewniane ławeczki.
Ruszając dalej – na krótkim odcinku będzie stromo, ale za chwilę przebieg drogi leśnej złagodnieje i stokiem Magurki będziemy szli w stronę osiedli należących do Przysłopia. Po drodze po prawej mijamy drewniany budynek dawnej leśniczówki.
Po ok. 1,5 km docieramy do drogi asfaltowej i skręcamy na niej w lewo. Wchodzimy w przysłopskie osiedla, które należą do trzech gmin: Makowa Podhalańskiego, Stryszawy i Zawoi. Wychodząc z lasu uderzy nas piękna panorama na Masyw Babiej Góry i sąsiadujące z nim Pasmo Policy.
Idąc przez przysłopskie osiedla natrafimy na wiele skrzyżowań, rozgałęzień dróg. Zobacz poniżej jak wiedzie szlak czerwony, który po pewnym czasie na krótko połączy się ze szlakiem czarnym.
Wreszcie docieramy do skrzyżowania, przy którym stoi remiza OSP Zawoja Przysłop. Na ścianie budynku możemy zobaczyć tablicę, która od roku 2017 upamiętnia postać Hugona Zapałowicza. Poniżej ta tablica.
Z tyłu budynku remizy znajduje się również Izba Regionalna im. Franciszka Gazdy. Zawiera ona zbiory cennych eksponatów: dawnych narzędzi, sprzętów, elementów stroju, fotografii. A jak ją zwiedzić? Klucz do niej znajduje się w nieodległym sklepie. Musimy poprosić jakiegoś mieszkańca Przysłopia, aby z tego sklepu wziął klucz i poszedł nam otworzyć izbę. Druga opcja to zadzwonić wcześniej pod numer: 605 304 373 i się umówić na zwiedzanie.
Obok remizy stoi słup z tabliczkami kierunkowymi szlaków. Szlak czarny wiedzie obok widzianego wcześniej z trasy nieczynnego wiatraka prądotwórczego, w stronę Klasztoru Karmelitów Bosych (ok. 1,5 km) i dalej do Zawoi Gołyni, szlak niebieski – do Stryszawy Dolnej. My natomiast wracamy na nasz szlak czerwony, który będzie nas prowadził do Zawoi Centrum.
Teraz w znacznej części szlaku będziemy szli za drogą asfaltową. Po lewej stronie drogi mamy gminę Zawoja, po prawej – gminę Stryszawa. Przed nami dostrzeżemy ostrosłupową Kiczorę i dalej szczyt Jałowca. Zresztą de facto ciągle wędrujemy po Paśmie Jałowieckim.. Oczywiście ciągle towarzyszy nam również Babia Góra i Polica.
Na poniższym skrzyżowaniu położonym na przeł. Przysłop (661 m.) idziemy prosto, w wąską asfaltową drogę osiedla Smyraki i Toczki. Przechodząc zachowajcie szczególną ostrożność!
Teraz czeka nas w miarę łagodna trasa, głównie za wąską drogą asfaltową. Po ok. 500 m od przeł. Przysłop docieramy do skrzyżowania szlaków. Tutaj rozpoczyna się żółty szlak na Jałowiec, a nasz czerwony biegnie dalej prosto za drogą.
Docierając do zawojskiego os. Smyraki możemy zauważyć duży budynek. To dawna szkoła i prywatne schronisko. Wędrujemy dalej, ale UWAGA! Po dotarciu do kapliczki którą pokazuję poniżej – skręcamy w drogę asfaltową w lewo! Patrzcie na poniższe zdjęcia jak dalej iść i powoli już zacząć schodzić do Zawoi Centrum, szczególnie że również niedługo będziemy schodzić z drogi asfaltowej w drogę polną/leśną..
Po pewnym czasie od wejścia w las zaczniemy schodzić w dół. Na poniższym rozwidleniu dróg leśnych wybieramy drogę, która jest trochę dalej. Zobacz poniżej.
Ciągle schodzimy w dół: wąwozem leśnym, leśnymi drogami, aż docieramy do łuku drogi asfaltowej. Na tym łuku idziemy w prawo. Droga asfaltowa zaprowadzi nas do centrum Zawoi. Przechodząc przez most na rzece Skawicy po chwili dotrzemy do centrum wsi i drogi głównej, która biegnie przez Zawoję.
Informacje praktyczne
Gdzie jest Sucha Beskidzka?
Miasto położone jest na obrzeżach wschodniej części Beskidu Żywieckiego, w powiecie suskim, w Małopolsce. Prowadzi do niego droga krajowa nr 28 wiodąca od Wadowic, w stronę Rabki, oraz droga wojewódzka nr 946 z Żywca. Samochodowa i busowa dostępność komunikacyjna jest bardzo dobra. Busem dotrzemy tutaj z Krakowa, Żywca, Bielska-Białej, autobusem z Katowic.
Sucha posiada również stację kolejową i przystanek kolejowy. Jest połączenie z Krakowem, Zakopanem oraz Żywcem, jednak na chwilę obecną tę dostępność oceniam jako dostateczną. Pociągi do Żywca kursują bardzo rzadko, natomiast kursujące z Krakowa do Zakopanego nie jeżdżą już tak często jak kiedyś i większość z nich nie wjeżdża na główną stację kolejową w Suchej, ale zatrzymuje się na przystanku kolejowym o nazwie „Sucha Beskidzka – Zamek”.
Krajoznawstwo
Suchą Beskidzką można potraktować jako bardzo dobry punkt wypadowy do innych atrakcji i szczytów leżących w obrębie powiatu suskiego (np. do Centrum Zabawki w Stryszawie, kościoła w Lachowicach, do Makowa Podhalańskiego, Zawoi i dalej na Babią Górę, do Sidziny).
Można również podjechać do Żywca (powiat żywiecki), jak i np. do Rabki, skansenu kolejowego w Chabówce i na Orawę (powiat nowotarski). Odległość ok 25 km od Wadowic sprawia, że możemy szybko się dostać do „papieskiego miasta” i nieodległej Kalwarii Zebrzydowskiej.
Link do wpisu o tym mieście: Kliknij tutaj
Strona internetowa gminy Zawoja: www.zawoja.pl
W jaki sposób wrócić z Zawoi do Suchej Beskidzkiej
Jak na pewno zauważyliście – opisana trasa nie jest pętlą, zatem jeśli zostawiliśmy nasz pojazd w Suchej, to musimy tam wrócić. Z Zawoi dosyć często kursują busy. Jadą do Krakowa (przez Suchą Beskidzką), jak i bezpośrednio do tego miasteczka. Wystarczy znaleźć w internecie przewoźników, którzy oferują przejazdy busem. Aktualni przewoźnicy: Merc-bus, Maja-Bus, Zawoja-Bus.
Dziękuję ci za przeczytanie wpisu. Mam nadzieję że zainspirowałem cię do zobaczenia tych miejsc. Dziękuję ci również za wirtualną kawę, która pomoże mi w utrzymaniu i rozwoju bloga..